Η πρόεδρος του “Medusa Survivor” Νίκη Ροδίτη μιλάει στο ethnos.gr για τη σπουδαιότητα των αποκαλύψεων Μπεκατώρου, τον χώρο του αθλητισμού, τις υποθέσεις που βρίσκονται ακόμα στο σκοτάδι και τις ποινικές ευθύνες του κατηγορούμενου.
Εμπειρη δικηγόρος και πρόεδρος του συλλόγου βοηθείας για θύματα ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και βίας κατά ανηλίκων “Medusa Survivor” η Νίκη Ροδίτη επιχειρεί να ρίξει φως στη σημασία και στις επιπτώσεις που έχει η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, ενώ κάνει αναφορά και στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης. «Η αποκάλυψη που έκανε η Σοφία Μπεκατώρου είναι μία γενναία πράξη που η ελληνική κοινωνία πρέπει να αξιοποιήσει και κυρίως να απενοχοποιήσει. Προσέξτε. Δεν έκανε καταγγελία στις αρχές. Κατέθεσε το βίωμα της και την εμπειρία της σε μία ημερίδα και το θέμα πήρε δημοσιότητα. Με τις αποκαλύψεις της προσπάθησε να βοηθήσει άλλα παιδιά, άλλους νέους, κορίτσια και αγόρια που πιθανότατα θα βρεθούν στη θέση της. Δεν πιστεύω πως υπήρχε κάποια σκοπιμότητα πίσω από την αποκάλυψη της. Κατέθεσε μία πραγματικότητα».

«Ηθελε να νουθετήσει τα νέα παιδιά»
Σχετικά με το γεγονός πως η καταγγελία ήρθε μετά από 22 χρόνια η Νίκη Ροδίτη είπε: «Η Μπεκατώρου ήταν νέα κοπέλα τότε. Δεν είναι νομικός και δεν πήρε συμβουλές κάποιου νομικού. Ήταν φανερό πως δεν είχε στόχο να εκδικηθεί και να τιμωρήσει αλλά να αφυπνίσει και να νουθετήσει νέα παιδιά που πιθανόν να βρεθούν στη δική τους θέση. Οσο για το διάστημα που μεσολάβησε προφανώς και δεν ήταν έτοιμη και δυνατή για να κάνει τις αποκαλύψεις. Φοβήθηκε τον στιγματισμό και πως θα την απέκοπταν από το άθλημα που αγαπούσε».

«Πρέπει να αλλάξουμε την κουλτούρα μας»
Όσον αφορά το ποινικό σκέλος της υπόθεσης είπε: «Η νομική επιστήμη δεν μπορεί να λειτουργήσει με απλές ενδείξεις. Χρειάζονται αποδείξεις. Δε μπορεί να καταδικαστεί ο φερόμενος ως κατηγορούμενος διότι υπάρχει παραγραφή του αδικήματος. Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν μάρτυρες. Υπάρχει πάντα και το τεκμήριο της αθωότητας. Συνεπώς από ποινικής άποψης δεν υπάρχει ενδιαφέρον επειδή έχει περάσει μεγάλο διάστημα. Ομως, η πράξη της Σοφίας Μπεκατώρου πρέπει να γίνει σημαία για την κοινωνία μας και μία μεγάλη ευκαιρία για να αλλάξουμε την κουλτούρα μας και το επίπεδο μας».

«Θα έρχονταν τα πάνω κάτω»

Για τη Νίκη Ροδίτη το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο και όπως τονίζει εάν όλοι ακολουθούσαν το παράδειγμα της Σοφίας Μπεκατώρου τότε θα έρχονταν τα πάνω κάτω στην ελληνική κοινωνία καθώς θύματα δεν είναι μόνο τα κορίτσια αλλά και τα αγόρια: «Θυμώνω με συναδέλφους μου που βλέπουν το θέμα μόνο νομικά. Το θέμα είναι πιο σοβαρό και πιο μεγάλο από ότι εμείς πιστεύουμε. Είναι βαρυνούσης σημασίας το μήνυμα της Μπεκατώ-ρου και αγγίζει πολλές περιπτώσεις που μένουν στην ανωνυμία και να είστε σίγουροι πως υπάρχουν και, αν κάποτε αποκαλύπτονταν, θα έφερναν τα πάνω κάτω στην ελληνική κοινωνία και δεν αναφέρομαι μόνο σε βία που έχει ασκηθεί σε κορίτσια και νέες αλλά και αγόρια και νέους. Είναι ένα πολύ σοβαρό μήνυμα που πρέπει να λάβουμε όλοι υπ΄όψη μας. Ένα μεγάλο μπράβο στην κ. Μπεκατώρου. Αψήφισε τον κίνδυνο να βρεθεί ακόμα και η ίδια κατηγο-ρούμενη, αλλά πιστεύω πως ο κύριος αυτός που εμπλέκεται στο επεισόδιο θα αντιμετωπίσει το ζήτημα με ψυχραιμία και θα είναι συγκαταβατικός και δεν θα ανεβάσει τους τόνους. Βέβαια, η επιλογή είναι δική του».

«Παράγοντες και προπονητές ασκούν επιρροή»

Μία άλλη παράμετρος της καταγγελίας Μπεκατώρου σύμφωνα με την έμπειρη δικηγόρο αφορά στο κεφάλαιο του ελληνικού αθλητισμού: «Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας όπου παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα. Οι γονείς πρέπει να ενημερώνουν τα παιδιά. Οι παράγοντες, οι προπονητές και όσοι έχουν δύναμη στα χέρια τους ασκούν επιρροή στα παιδιά. Τα παιδιά τους βλέπουν σαν θεούς. Επομένως είναι δύσκολο να δια-χειριστούν καταστάσεις που ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Οι αθλητές πρέπει να προστα-τεύονται. Εκεί υπεισέρχεται ο παράγων γονιός, το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και οι ομάδες πρέπει να έχουν ψυχολόγους. Θα μπορούσαμε να είχαμε προλάβει πολλά. Για αυτό η πράξη της κυρίας Μπεκατώρου είναι πράξη γενναιότητας και ως κοινωνία δεν πρέπει να είμαστε καχύποπτοι, αλλά να τρέφουμε μεγαλύτερη συμπάθεια σε όλους αυτούς που βρίσκουν τη δύναμη να κάνουν τις καταγγελίες».

«Βιασμός και η έλλειψη συναίνεσης»

Τέλος η Νίκη Ροδίτη υπενθυμίζει πως, σύμφωνα με τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που υπογράφηκε το 2018, πλέον βιασμός θεωρείται και η έλλειψη συναίνεσης του παθόντος στη γενετήσια πράξη, ορισμός που έλαβε σάρκα και οστά στο νέο άρθρο 336 § 5 ΠΚ (Ν. 4619/2019). Στο παρελθόν δεν υπήρχε ανάλογη διάταξη και ως βιασμός εθεωρείτο μόνον ο εξαναγκασμός με βία ή απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου.