ΟΙ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ ΤΩΝ ΕΣΦΑΛΜΕΝΩΝ ΧΕΙΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ-ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ.

Δυστυχώς, παρά την προσπάθεια εκ μέρους της πολιτείας να εκπαιδεύσει τους αρμοδίους στην διαχείριση της ενδοοικογενειακής βίας, παρά τις «εξειδικεύσεις» των αστυνομικών, παρά τις τηλεφωνικές γραμμές για την ψυχολογική υποστήριξη, τα συμβουλευτικά κέντρα, τις οργανώσεις, τις εκστρατείες ενημέρωσης, το φαινόμενο διαρκώς εντείνεται και πλέον στην χώρα μας έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις . Μόλις το 2022 οι κλήσεις στην τηλεφωνική γραμμή 15900 ξεπέρασαν τις 2000, ενώ τους δύο πρώτους μήνες του καλοκαιριού Ιούνιο και Ιούλιο καταγράφηκε ρεκόρ τηλεφωνημάτων !!! Τίποτα από τα ανωτέρω δεν μπόρεσαν να σώσουν όλες αυτές τις γυναίκες που μόλις προσφάτως έπεσαν θύματα των συντρόφων τους. Γεννάται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Τί να φταίει άραγε; Για ποιο λόγο η πολιτεία και οι φορείς αδυνατούν να λειτουργήσουν προληπτικά ώστε κάθε γυναίκα που βρίσκεται σε κίνδυνο να τίθεται σε προστατευτικό κλοιό και να καθίσταται αδύνατη η προσβολή της ακεραιότητας της; Γιατί η πολιτεία δεν ανησυχεί βλέποντας την έκρηξη των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας;

Δυστυχώς οι γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ακόμη και αφού μπουν στην διαδικασία της καταγγελίας, είναι συχνό να πέφτουν θύματα εσφαλμένων χειρισμών εκ μέρους των -δυστυχώς-ανεκπαίδευτων αστυνομικών, οι οποίοι πολλές φορές αποθαρρύνουν τις γυναίκες από την καταγγελία της βίας ,δημιουργώντας τους φοβίες ότι θα κάνει μήνυση εναντίον τους και ο σύντροφός τους και έτσι θα παραμείνουν και οι δυο στο τμήμα στο πλαίσιο της διαδικασίας του αυτοφώρου. Άλλοι πάλι καθοδηγούν λανθασμένα τα θύματα, δίνοντας τους απαράδεκτες «συμβουλές» του τύπου “Μην ρίχνεις λάδι στην φωτιά”! Αυτό είχε πει ο αστυνομικός σε περιστατικό σοβαρής ενδοοικογενειακής βίας σε έναν τραγικό πατέρα, που ο γαμβρός του του σκότωσε και τα δυο του παιδιά , όταν κάλεσε την αστυνομία να καταγγείλει τις απειλές του γαμβρού του οτι θα τους σκότωνε όλους….. Είναι λυπηρό τα τμήματα ενδοοικογενειακής βίας που λειτουργούν στις επαρχίες να επιτελούν απλώς καταγραφικό ρόλο , προκειμένου τα οποία αποτελέσματα να χρησιμεύσουν σε μετέπειτα στατιστικές, ενώ η διαχείριση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας τελικά να γίνεται από τον εκάστοτε αξιωματικό υπηρεσίας., ο οποίος βέβαια συνήθως δεν έχει την ανάλογη εκπαίδευση για τις σχετικές περιπτώσεις. Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να τονισθεί ότι στα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα εγκλήματα αρκεί μια απλή καταγγελία ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία και είναι λάθος η ερώτηση εκ μέρους των αστυνομικών , αν επιθυμούν τα θύματα να καταθέσουν μήνυση. Το αστυνομικό όργανο, όταν θύμα βίας απευθυνθεί στην αστυνομία για καταγγελία είναι υποχρεωμένος να συλλάβει τον φερόμενο δράστη στο πλαίσιο του αυτοφώρου και να δώσει όλες τις οδηγίες που πρέπει στο θύμα σχετικά με τις υπηρεσίες που αφορούν την ψυχολογική της υποστήριξη, για δομές φιλοξενίας και να την καθοδηγήσει ώστε να λάβει άμεσα χώρα σχετική ιατροδικαστική εξέταση. Αυτεπάγγελτα διωκόμενο είναι το έγκλημα το οποίο η αστυνομία οφείλει να διερευνήσει και να κάνει τις σχετικές προανακριτικές πράξεις, χωρίς υποβολή μήνυσης εκ μέρους του θύματος.


Όμως ,και στην περίπτωση που υποθετικά η αστυνομία ενεργήσει σωστά , είναι γεγονός ότι το θύμα εξακολουθεί να κινδυνεύει, αφού πολλές γυναίκες έχουν πέσει θύματα γυναικοκτονιών ενώ είχαν λάβει εναντίον του δράστη περιοριστικά μέτρα. Τί γίνεται όμως στις περιπτώσεις που η εφαρμογή του Νόμου υπό την μορφή δικαστικής απόφασης φάσκει και αντιφάσκει; Σε πολλές περιπτώσεις, από την μία δίνει περιοριστικά μέτρα στον δράστη και του απαγορεύει να πλησιάζει την σύντροφό του και από την άλλη τον θεωρεί καλό πατέρα και δεν του στερεί να βλέπει το τέκνο του σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, με την δικαιολογία ότι δεν είναι βίαιος προς το παιδί, με συνέπεια ο θύτης έχοντας σαν άλλοθι το δικαίωμά του για επικοινωνία με το τέκνο του να εισβάλλει και να πλησιάζει επικίνδυνα τον/την σύζυγό ή σύντροφό του , τον/ην οποία η δικαιοσύνη με άλλη απόφαση είχε απαγορεύσει να την πλησιάζει με κάθε τρόπο!!!

Ακόμη πώς είναι δυνατόν, συνήθως η γυναίκα, να απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις που την αναγκάζουν να υποχωρήσει μπροστά στον κοινωνικό στιγματισμό, για το καλό της οικογενείας και των παιδιών ή ακόμη και από συναισθήματα λύπησης του θύτη; Μήπως θα είχαμε προλάβει πολλά , αν με την καταγγελία της βίας το θύμα είχε ενημερωθεί – εκπαιδευτεί από ειδικούς επιστήμονες ψυχολόγους, ότι οι θύτες είναι πολύ χειριστικοί και ότι, αν υποχωρήσει ,είναι βέβαιο ότι η βία θα κλιμακωθεί και θα κινδυνέψει ξανά; Αναρωτιέμαι ακόμη πότε επιτέλους θα λειτουργήσουν τα πολυπόθητα οικογενειακά δικαστήρια, στελεχωμένα από εμπείρους και εξειδικευμένους δικαστές , ώστε να είναι αυστηροί στην αντιμετώπιση των δραστών ενδοοικογενειακής βίας. Έχουν ποτέ σκεφτεί οι δικαστές ότι σε όλες τις περιπτώσεις που τα θύματα ανακαλούν στα ακροατήρια την κατάθεσή τους και επικαλούνται τάχα μια ένταση της στιγμής με την πρόφαση ότι “πλέον τα έχουμε βρει”, ότι δεν θα πρέπει άκριτα να αθωώνουν τους κατηγορουμένους, ειδικά αν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για την άσκηση βίας , αφού η υπαναχώρηση του θύματος, μπορεί να είναι προϊόν εκβιασμού και πίεσης εκ μέρους του θύτη; Γιατί οι δράστες τέτοιων εγκλημάτων να «πέφτουν στα μαλακά»; Γιατί ,αν κάποιος παραβιάσει μια δικαστική απόφαση να μην έχει την πιο αυστηρή και άμεση τιμωρία; Γιατί πρέπει για τα αδικήματα της ενδοοικογενειακής βίας να ισχύουν ελαφρυντικά και αναστολές;

Μήπως θα πρέπει να παραδειγματιστούμε από την Ισλανδία όπου σε περιπτώσεις που κρίνονται πολύ σοβαρές και επικίνδυνες οι γυναίκες έχουν δυνατότητα προσωπικής προστασίας προληπτικά από αστυνομικούς τόσο τηλεφωνικά, όσο και με επιτόπιες επισκέψεις. Επίσης αν μια γυναίκα κάνει μια καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία πηγαίνει στο σημείο μια ομάδα αποτελούμενη από αστυνομικούς, από την υπηρεσία προστασίας των παιδιών , κοινωνικούς λειτουργούς και αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ολοκλήρωση έρευνας και συλλογή στοιχείων, ενώ αν διαπιστώσουν κίνδυνο, απομακρύνουν άμεσα τον δράστη. Η ίδια ομάδα φροντίζει για ξενώνα φιλοξενίας του θύματος αλλά και την ψυχολογική του υποστήριξη. Είναι σημαντικό να αντλήσουμε τεχνογνωσία από χώρες που ομολογουμένως έχουν αποδειχτεί πολύ αποτελεσματικές στην διαχείριση αυτού του δύσκολου κοινωνικού προβλήματος. 

--

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.